Akkefietje

Een vervelend akkefietje met de poli secretaresse zorgde voor de nodige commotie afgelopen week. Het begon met een telefoongesprek wat ik met haar voerde over het plannen van nieuwe afspraken. Het gesprek verliep moeizaam en ik begreep niet waarom dit zo lastig moest, normaal gesproken gaat het  heel anders. Na het gesprek zat ik nog een tijd verbluft en verward naar mijn mobiel te kijken.

Dat ik verbluft en verbaasd was zat haar blijkbaar niet lekker, en dat werd bevestigd door shrink die het verhaal had meegekregen bij het langslopen. Hij was  geirriteerd en boos. Zij had zich op glad ijs begeven en bemoeit met zaken waar ze als secretaresse absoluut niks mee te maken had. Ze kreeg de wind van voren van shrink en klom ook in de email om therapeut op de hoogte te stellen, die na het lezen van het verhaal ook boos werd.

Het schijnt nog lang onrustig te zijn geweest op de poli.

Van dit alles had ik die dag nog geen weet, had ik het maar geweten, dan had ik de rest van de dagen me minder zorgen hoeven maken.

Donderdag werd door zowel therapeut en shrink de boel opgehelderd en werd ik gerustgesteld. Secretaresse wil – als ik dat op prijs stel – excuses maken. In eerste instantie wuifde ik dat gebaar weg maar na enig aandringen van peut om er eens rustig over na te denken lijkt het me toch een goed plan.  Excuses maken schijnt zelden voor te komen op de poli, alleen daarom is het verstandig dit toch te laten plaatsvinden.

Fijn weekend! 🙂